เพลงแสนหวาน
ฉันจำหนึ่งวันในฤดูใบไม้ผลิเมือต้นปีนี้ได้ ใบไม้สีเขียวอ่อนพากันผลิใบออกมา สวยเหลือเกิน ระหว่างทางเดินทางบ้านไปที่ทำงาน ฉันเลยเดินเถลไถลเล่นก่อนไปที่ทำงาน เพือให้ดวงตาของฉันซึมซับความงามของฤดูใบไม้ผลิให้เต็มอิ่ม ก่อนที่จะพาสายตาไปจดจ้องแต่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ร้านกาแฟเริ่มพากันออกมาตั้งริมถนน มีอยู่ร้านหนึ่งเปิดเพลง La vie en Rose ของศิลปินผู้ล่วงลับไปนานแล้ว Edit Piaf ฉันรู้สึกว่าวันนั้น ถนนที่ฉันเดินมันเป็นสีชมพู ท้องฟ้าใสกว้างสวย ผู้คนเดินส่งยิ้ม หน้าบาน ไม่บูดบึ้งเหมือนที่เคยเห็นมาตลอด นกพิราบตัวอ้วนบินแทบไม่ไหวพากันร้องเพลงกระโดดตุ๊บๆจิกขนมปังบนทางเท้า ฉันเดินไปพลางคิดขอบคุณพระเจ้าแห่งธรรมชาติที่มอบวันอันสวยงามอีกวันหนึ่งมาให้ฉัน
และก่อนหน้านั้น ศิลปินสาวชาวไอริชชื่อ ไดโด Dido ก็ออกอัลบั้มแสนหวานมาตอนช่วงฤดูหนาว อีกวันที่ฉันต้องเดินผ่านร้านกาแฟร้านโปรด เขาก็เปิดเพลงของไดโด เพลง White Flag ให้ฉันได้ยิน ไม่น่าเชือว่าเพลงจะมีอิทธิพลต่อจิตใจของมนุษย์เราเหลือเกิน ฉันเลยยืนฟังเพลงท่ามกลางละอองหิมะที่ตกลอยละลิ่วจากท้องฟ้าลงมา แปลกที่ฉันไม่รู้สึกหนาว ฉันยืนฟังเพลงจนจบ
